بانک مقالات رشته کودکان استثنایی

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي دوره آموزش حين خدمت فراگير بر نگرش آموزگاران مدارس عادي نسبت به آموزش فراگير دانش آموزان آسيب ديده شنوايي است. روش: روش اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي بود که در آن نمونه اي شامل50 نفر (25 نفر آزمايش و 25 نفر گواه) از آموزگاران پذيراي دانش آموزان آسيب ديده شنوايي شهر تبريز انتخاب و پس از جايگزيني بدون انتصاب تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه مورد مطالعه قرار گرفتند. در فرايند طرح، گروه آزمايشي تحت آموزش حين خدمت فراگير قرار گرفت و گروه گواه هيچ مداخله اي دريافت نکرد. يافته ها: تحليل کوواريانس نشان داد که نگرش کلي گروه آزمايشي نسبت به گروه گواه به طور چشمگيري تغيير کرده و مثبت تر شده است (p<0.01)، به ديگر سخن، برگزاري دوره آموزشي حين خدمت سبب مثبت تر شدن کل نگرش آموزگاران شده است. همچنين تحليل يافته ها نشان دادند که نگرش گروه آزمايشي در حيطه هاي باور به فلسفه فراگيرسازي، احساس شايستگي خود، تامين پشتيبانيهاي لازم، روابط دانش آموزان عادي و آسيب ديده شنوايي و نتايج حاصل از فراگيرسازي نسبت به گروه گواه به طور چشمگيري مثبت تر شده و در حيطه جو يادگيري در کلاس و مدرسه فراگير تفاوت قابل توجهي نداشته است (p<0.01). نتيجه گيري: برگزاري دوره آموزشي حين خدمت فراگير احتمالا مي تواند نگرش کلي و نگرش در حيطه هاي باور به فلسفه فراگيرسازي، احساس شايستگي خود، تامين پشتيبانيهاي لازم، روابط دانش آموزان عادي و آسيب ديده شنوايي و نتايج حاصل از فراگيرسازي آموزگاران پذيراي دانش آموزان آسيب ديده شنوايي را نسبت به فراگيرسازي مدارس براي اين دانش آموزان مثبت تر کند. اما در حيطه نگرش به جو يادگيري در کلاس و مدرسه فراگير، تغييري ايجاد نمي کند.

 نسخه قابل چاپ