بانک مقالات رشته کودکان استثنایی

هدف: در اين پژوهش، اثربخشي دو روش آموزش فرايند و آموزش تکليف – فرايند به دانش آموزان مبتلا به ناتواني در املانويسي بررسي و مقايسه شده است. روش: از بين دبستانهاي شهر مبارکه در سال تحصيلي 87 - 1386، 8 دبستان دخترانه و پسرانه به طور تصادفي انتخاب شدند. براي کليه دانش آموزان پايه سوم و چهارم اين 8 دبستان، ابتدا ميانگين نمرات درس املا محاسبه شد و سپس بر اساس نمرات آزمون تشخيصي املا که دو انحراف معيار پايين تر از ميانگين کلاسي بود، تعداد 30 دانش آموز که در ساير دروس در سطح دانش آموزان ديگر کلاس بودند، به طور تصادفي انتخاب و در سه گروه آموزش فرايند و آموزش تکليف – فرايند و گواه قرار گرفتند. آزمون هوشي کتل، آزمون توالي حافظه ديداري، آزمون حافظه شنيداري، توالي شنيداري، حساسيت شنيداري و آزمون تشخيصي املا به صورت ابزار اصلي پژوهش، مورد استفاده قرار گرفتند. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان مي دهند که بين ميانگين هاي نمرات پس آزمون گروه آزمايشي اول (روش فرايند) و گروه آزمايشي دوم (روش تکليف – فرايند) و گواه، تفاوت معنادار است (p=0.01) همچنين يافته ها نشان دادند که بين ميانگين نمرات پس آزمون گروه آزمايشي اول (روش فرايند) و گروه آزمايشي دوم (روش تکليف – فرايند) در بهبود املا تفاوت معنادار است (p<0.01). نتيجه گيري: نتيجه پژوهش نشان مي دهد که روش آموزش فرايند و روش آموزش تکليف – فرايند به دانش آموزان مبتلا به ناتواني در املانويسي و بهبود آن موثر بوده است (p=0.01) همچنين نتايج آزمون تعقيبي LSD نشان مي دهد که از بين دو روش آموزشي، روش آموزش تکليف – فرايند از روش آموزش فرايند اثربخش تر است (p<0.01).

 نسخه قابل چاپ