بانک مقالات حقوق

تبيين هستي شناسانه نسبت حق تعالي با خلق از مهمترين مباحث مورد نظر همه دانشمندان الهي اعم از متكلمان، حكيمان و عارفان است. اين بحث ازيك سو مبتني بر مباحث امور عامه و از سوي ديگر مقصود از آن، هستي شناسي در تفكر الهي است. به هرحال، تفاوت در مباني امور عامه، تاثير به سزايي درتصوير سازي از نسبت حق با خلق دارد. نسبت حق با خلق در تصوير كلامي به رابطه (صانع و مصنوع) و درتصوير فلسفي مشايي به رابطه (علت و معلول) بر مي گردد. اين امر درفلسفه صدرايي با تحليلي نو از عليت چهره اي ديگر مي يابد كه مي توان آن را به دو تمثيل عمده (شمس و شعال) و (واقعيت و صورت مراتي آن) ارجاع نمود. پس از توضيح و تطبيق اين دو تصوير همراه با ذكر برخي مباني و نتايج آنها، ترجيح تصوير دوم بر تصوير نخست بيان مي شود.

 نسخه قابل چاپ