بانک مقالات حقوق

وقف، يكي از اعمال حقوقي است كه به انشاي اراده نياز دارد و به معناي حبس عين مال و تسبيل منافع آن است. اعمال حقوقي به دو دسته عقد و ايقاع تقسيم مي شود، فقها درباره ماهيت حقوقي وقف از حيث عقد يا ايقاع بودن، اختلاف نظر دارند: 1. وقف (عام ـ خاص) با اعلام اراده واقف و بدون نياز به قبول واقع مي شود؛ 2. وقف خاص به قبول نياز دارد، ولي در وقف عام، قبول لازم نيست؛ 3. در وقف عام و خاص، قبول شرط است. قانون مدني ايران مبتني بر نظر سوم است. درباره مالكيت مال موقوفه، برخي فقها واقف را مالك، برخي عين موقوفه را متعلق به موقوف عليه/عليهم و بعضي هم خدا را مالك مال موقوفه مي دانند. با بررسي ماهيت حقوقي وقف و وضعيت مالكيت مال موقوفه، ملاحظه مي شود كه: 1. وقف، عقد است نه ايقاع؛ 2. با تحقق وقف، شخصيت حقوقي جديدي شكل مي گيرد كه مالك مال موقوفه است. به اين ترتيب، حقوق مدني ايران و فقه اماميه به هم نزديك تر مي شوند.