بانک مقالات حقوق

پاسخ به:بانک مقالات حقوق
چهارشنبه 20 اردیبهشت 1391  4:30 PM

9 : مدرس علوم انساني زمستان 1379; 4(4 (پياپي 17)):133-146.

برنتانو و نظرية التفاتي بودن آگاهي

احمدي احمد,كشفي عبدالرسول

در سال 1874 ميلادي، "فرانتس برنتانو" نظرية "التفاتي بودن" را در فلسفة ذهن مطرح کرد. اين مفهوم بعدها به مفهومي کليدي در فلسفة پديدار شناسي تبديل گرديد که به وسيلة شاگرد برنتانو، "ادموندهوسرل" تأسيس شد. برمبناي نظرية "التفاتي بودن" تمايز بين حالات نفساني و پديده هاي فيزيکي در التفاتي بودن حالات نفساني و غير التفاتي بودن پديده هاي فيزيکي است. هر حالت نفساني مانند تفکر، عشق، نفرت، اميد و آگاهي داراي نوعي سمتگيري است و رو به چيزي دارد: تفکر در باره چيزي است؛ چيزي معشوق يا منفور مي شود؛ و انسان به چيزي اميد و از چيزي آگاهي دارد. از منظر برنتانو، متعلَّق حالات نفساني لزوماً وجود خارجي ندارد: انسان به اسب تک شاخ مي انديشد، اما اسب تک شاخ وجود خارجي ندارد. بنا بر اين "التفاتي بودن" يا "دربارگي"، جهتگيري حالات نفساني به سوي اموري است که ممکن است وجود خارجي داشته يا نداشته باشند. نظريه "غيربازنمابودن ايده ها" که به وسيلة "جرج بارکلي" ارائه شد و ساخت و پرداخت آن را "ديويد هيوم" به عهده گرفت، ايدئاليسم و شکاکيت را به دنبال داشت. نظريه التفاتي بودن آگاهي در تقابل با نظريه ياد شده و به سخن ديگر واکنشي در برابر ايدئاليسم و شکاکيت بود.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ