بانک مقالات حقوق

هرگاه در اثر خطاي ديگري، شخصي در معرض تحمل زيان قرار گيرد، مکلف است در حد متعارف تلاش کند تا از وقوع زيان يا دست کم گسترش آن جلوگيري نمايد. اين تکليف را مي توان بر مبناي رابطه سببيت توجيه نمود؛ زيرا هرکس مسئول زيان هايي است که در اثر تقصير او ايجاد مي شود. مهد اصلي اين قاعده در کامن لا است ولي آثار آن در نظام هاي حقوقي ديگر از جمله حقوق اسلام و ايران پذيرفته شده است. از آثار اين قاعده اين است که:

-1 هرگاه زيان ديده در راستاي انجام اين تکليف قصور کند، نسبت به زيان هايي که قابل جلوگيري بوده اند، حق مطالبه جبران خسارت ندارد.

-2 کليه هزينه ها و خساراتي که زيان ديده در راستاي انجام اين تکليف متحمل مي شود قابل مطالبه است، هر چند اقدام وي به نتيجه مطلوب نرسد.

 نسخه قابل چاپ