بانک مقالات حقوق

بازنگري قانون اساسي عبارت از اصلاح متن اين قانون از راه حذف، الحاق و تغيير است و در اغلب قوانين اساسي حاوي قواعدي جهت تجديدنظر در خود براي توليد هنجارهاي نوين اساسي مي باشند. در اين قواعد مي توان ديد كه چه شخص يا مقامي اختيار دارد در قانون اساسي بازنگري كند و براي اين كار چگونه بايد اقدام كند. تجديدنظر در قانون اساسي كه مستلزم به كارگيري قوه بازنگري است ما را بدين امر وا مي دارد كه تصدي اين قوه را به برخي از قواي تاسيسي بسپاريم. قوه تجديدنظر قوه اي است كه در چارچوب مشخص در قانون اساسي فعاليت مي كند؛ اين چارچوب همان شيوه هاي بازنگري در قانون اساسي است. در قوانين اساسي انعطاف ناپذير كشورهاي مختلف، تنوع زيادي در روش هاي تجديدنظر وجود دارد. بازنگري در قوانين اساسي انعطاف پذير به آساني و همانند قوانين عادي صورت مي گيرد، ولي در قوانين اساسي انعطاف ناپذير گاه با طي پنج مرحله انجام مي شود: 1- پيشنهاد بازنگري، 2- تصميم به بازنگري، 3- تدوين بازنگري، 4- تصويب بازنگري، 5- اعلام رسمي بازنگري. براي اينكه قانون اساسي از گزند پيشامدها مصون بماند بايد نه زياد انعطاف ناپذير و نه بسيار انعطاف پذير باشد.

 نسخه قابل چاپ