بانک مقالات حقوق

معاهده برن براي حمايت از پديد آورندگان آثار ادبي و هنري در سال 1886 متولد و در 5 دسامبر 1887 لازم الاجرا گرديد. اين معاهده از تاريخ تصويب تا به حال چندين مرتبه مورد اصلاح قرار گرفته است. از جمله مهم ترين آنها اصلاحي رم 1928، اصلاحي بروکسل 1948، اصلاحي استکهلم 1967 و آخرين اصلاحي پاريس 1971 مي باشد. معاهده برن نخستين و مهم ترين سند جامع بين المللي در زمينه حقوق پديدآورندگان است. اين سند سنگ بناي رشته حقوق مالکيت فکري را تشکيل مي دهد. معاهده مبتکر ايجاد اتحاديه اي فرضي است، که از يک طرف در بطن آن قاعده بنيادي «تشبيه اعضاي اتحاديه به عضو ملي» اعمال مي شود، و از طرف ديگر واضع يک سري اصول و قواعد حمايتي الزامي است که «حداقل حقوق معاهده اي» ناميده مي شود. اصل حمايت بدون تشريفات، شناسايي حق معنوي، اصل حق انحصاري تکثير، ترجمه، اقتباس، عرضه، پخش راديويي و تعقيب براي مولفان از آورده هاي مهم اين معاهده در تاريخچه حقوق مالکيت فکري است. اين معاهده در وضع ساير معاهدات بعدي لحاظ و مورد تاکيد قرار گرفته است. شرط الحاق به موافقتنامه تجاري حقوق مالکيت فکري مصوب 1994 که امروزه سندي فراگير مي باشد پذيرش مواد 1 الي 21 معاهده برن است. شرط لازم جهت ورود کشورها به سازمان تجارت جهاني نيز پذيرش و اعمال موافقتنامه ياد شده است. بنابراين معاهده برن نه تنها به لحاظ فرهنگي بلکه از ديدگاه اقتصادي نيز پيش از گذشته مورد توجه جهانيان مي باشد.

 نسخه قابل چاپ