پاسخ به:بانک مقالات حقوق
پنج شنبه 14 اردیبهشت 1391 10:11 PM
| 10 : فصلنامه حقوق- مجله دانشكده حقوق و علوم سياسي تابستان 1388; 39(2):193-212. |
| مطالعه تطبيقي شبهه قاعده درء در فقه اماميه، حقوق ايران و انگلستان |
| صفري محسن*,زهروي رضا |
| * گروه حقوق خصوصي و اسلامي، دانشکده حقوق و علوم سياسي، دانشگاه تهران |
|
طرح نظريه هاي گوناگون در تعيين مناط قواعد کيفر زدايانه - چون قاعده درء - با خلا معياري عيني در مقايسه آن با ديگر اصول و قواعد مرتبط با شبهه، موجب ابهام و تعارض آرا گرديده و ضرورت پژوهشي تطبيقي توام با تبيين وجوه اشتراک و افتراق آن با اقسام متعدد شبهه در فقه اماميه، حقوق ايران و انگليس را هويدا مي گرداند. بر اين پايه، اين مقاله مي کوشد با تشريح نظريه هاي متفاوت و مطرح در تحقق ضابطه شبهه قاعده درء و بررسي نقادانه مستندات هر يک، ضمن توجيه منطقي نظريه معتبر، و شناسايي موضوعي مستقل و حقيقتا کيفر زدا - نه صرفا مويد اصول و قواعد ديگر - براي آن به بررسي ابعاد ثبوتي و اثباتي تحقق شبهه جهت تحصيل معياري عيني در تشخيص آن در اين قاعده بپردازد و از رهگذر مقارنه اين معيار با اقسام شبهه در عناصر قانوني، مادي و رواني جرايم در حقوق ايران، همراه با اشاره به نحوه نگرش برخي از آراي ديوان عالي کشور به آن، زمينه مقايسه تطبيقي جنبه هاي نظري ملاک تاثيرگذاري شبهه قاعده درء در قانون گذاري فقه اماميه با چگونگي تاثيرگذاري اقسام متعدد اشتباه در حقوق انگلستان را فراهم آورد. |
| كليد واژه: شبهه موضوعي، شبهه حکمي، قاعده درء، آراي ديوان عالي کشور، کيفرزدايي |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
