بانک مقالات حقوق

قانون مدني ايران، عقد رهن را از طرف مرتهن جايز دانسته است. خصوصيت جواز عقد رهن از سوي مرتهن سبب مي شود كه عروض فوت، جنون، سفه، افلاس و بيهوشي براي مرتهن، عقد رهن را منفسخ كند و نيز مرتهن هر زماني كه بخواهد عقد رهن را فسخ نمايد. قانون مدني در ميان اين احكام جواز عقد رهن تفصيل قايل شده است و فسخ مرتهن را در ماده 787 عامل انحلال آن اعلام كرده است و فوت مرتهن را در ماده 788 عامل انفساخ آن ندانسته است و در مورد «جنون، سفه، افلاس و بيهوشي مرتهن» سكوت اختيار كرده است. اين تفصيل و سكوت قانون مدني، مشكلات و سوال هايي را نسبت به اين دو ماده پديد مي آورد كه كسي به آنها نپرداخته است. اين مقاله، ضمن طرح اين مشکلات و سوال ها، راه حل آنها را منطبق با حقوق اسلامي و قانون مدني تحليل و ارايه مي دهد.