بانک مقالات حقوق

در فقه اسلامي بسياري از احکام شرعي با استفاده از منابع چهارگانه قرآن، سنت، اجماع و عقل قابل استنباط مي باشند. ليکن تعيين تکليف براي همه موارد خاص و استنباط حکم مشخص آنها چيزي نيست که در آغاز قابل پيش بيني باشد به همين سبب مجتهد با استفاده از اصول عمليه، خلا قانوني را پرکرده و در جهت کار آمدي علم فقه و پويايي اجتهاد قدم بر مي دارد. يکي از آن اصول عمليه، اصل استصحاب است. چنان چه وجود حکم يا موضوعي در گذشته معلوم باشد آنگاه بقا آن به جهتي در زمان حال مورد ترديد قرار گيرد، اگر به اعتبار حالت سابق، حکم بر بقا حالت سابقه شود مي گوييم، وجود حکم يا موضوع استصحاب شده است مثلا هر گاه ندانيم سربازي که به جبهه جنگ اعزام شده، کشته شده يا همچنان زنده است؟ زنده بودن او را که تا چندي پيش يقين داشتيم، استحاب مي کنيم و به دنبال آن آثار شرعي و حقوقي زنده بر آن جاري مي سازيم با توجه به جايگاه اصل استحاب در فقه و اصول و کاربرد آن در قوانين موضوعه در اين مقاله به بررسي و تحليل اين اصل مهم در اصول فقه و حقوق موضوعه پرداخته شده است.

 نسخه قابل چاپ