بانک مقالات حقوق

با افزايش نفوذ پساساختارگرايي و پساتجددگرايي در حوزه روابط بين الملل طي دو دهه اخير، مطالعه گفتمان، مورد توجه فزاينده اي قرار گرفته است. اما اين مطالعات هميشه از سوي جريان اصلي روابط بين الملل به اين متهم شده اند که فاقد روش هاي نظام يافته مطالعاتي هستند، به واقعيت هاي تجربي توجه نمي کنند و تنوانسته اند به يک برنامه پژوهشي شکل دهند. به نظر مي رسد مخالفت هاي دانش پژوهاني که به اين نوع مطالعات علاقه مند هستند با علم مدرن و روش هاي علمي و نگاه انتقادي آن ها به تلاش هايي که براي نظم بخشي به جهان بي نظم صورت مي گيرد، جايي براي پاسخ مثبت آن ها به اين تقاضاي جريان اصلي باقي نمي گذارد. اما در اين مقاله نويسنده مي کوشد مطالعات گفتماني را به يک برنامه پژوهشي همراه با روش شناسي نظام يافته تبديل کند که در موضوع مطالعه تجربي نيز دارد و نوعي «علم بهنجار» را به معناي کوهني آن در چارچوب اجتماع گفتمان يعني اجتماع دانش پژوهان متعهد به مجموعه تعهداتي که لازمه اين گونه مطالعات است (تلقي از گفتمان به عنوان نظام دلالت، مولد ديدن گفتمان و نقش رويه ها) سامان بخشد. در بررسي هر يک از اين تعهدات، نويسنده روش هايي را براي انجام مطالعات و تحقيقات عرضه مي کند که مي توانند براي پژوهشگران علاقه مند به اين چشم انداز کليدهاي راهنماي خوبي باشند.

 نسخه قابل چاپ