بانک مقالات جغرافیا

جنگل هاي مازي بن و سي بن با وسعت تقريبي بالغ بر 15000 هکتار در فاصله حدود 60 کيلومتري جنوب شهرستان رامسر، در گستره ارتفاعي 300 تا 2300 متر بالاتر از سطح دريا قرار دارد. وجود اکوسيستم هاي گوناگون رودخانه اي، جنگلي، مرتعي و گذار (اکوتون) در اين منطقه، شرايط زيست محيطي مناسبي براي حضور انواع گونه هاي گياهي و جانوري فراهم نموده است. به منظور حفظ ذخاير ژنتيکي موجود، منطقه مزبور در سال 1381 به عنوان منطقه شکار ممنوع معرفي شده است. مطالعه حاضر در سال هاي 1388-1389 در اين منطقه با استفاده از يک ترابرش نمونه برداري از ارتفاع پست تا کوهستاني (با حدود 2000 متر اختلاف ارتفاع) انجام شد و سه قطعه نمونه در هر فاصله ارتفاعي 100 متري برداشت شد و در نهايت، اطلاعات فلوريستيک از 63 قطعه نمونه جمع آوري گرديد. تعداد کل 339 آرايه متعلق به 235 جنس و 80 خانواده گياهي شناسايي شد. دولپه اي ها با 268 آرايه غني ترين گروه هستند و تک لپه اي ها با 58، نهانزادان آوندي با 11 و بازدانگان با 2 آرايه حضور دارند. ميزان تغييرات اشکال زيستي در طول شيب ارتفاعي بين چهار دامنه ارتفاعي بررسي شد. همي کريپتوفيت ها شکل زيستي چيره بودند و 40 درصد فلور منطقه را شامل مي شوند. از ميان آرايه هاي شناسايي شده 15 آرايه انحصاري يا تقريبا انحصاري بوده است. از نظر کورولوژي، بيشترين سهم مربوط به عناصر اروپا- سيبري (23.8 درصد) و پس از آن چند ناحيه اي (19.9 درصد)، اروپا-سيبري / ايراني-توراني (19.3 درصد) و اروپا- سيبري / ايراني-توراني / مديترانه اي (16.6 درصد) هستند.

 نسخه قابل چاپ