بانک مقالات جغرافیا

ريشه دانش جغرافيا در ايران، به سده هاي پيش از اسلام مي رسد. با اين وجود، جغرافيدانان مسلمان ايراني در گسترش اين دانش نقش انکارناپذير و خدمات ارزنده اي داشته اند. شايد بتوان تشکيل بيت الحکمه، با حضور دانشمندان ايراني در روزگار مامون عباسي و شکل گيري نهضت ترجمه را آغازي براي تــلاش سازماندهي شده مسلمانان براي آگاهي از دانش ديگران از جمله دانش جغرافيايي ايرانيان، روميان، يونانيان و هنديان دانست. با توسعه دانش جغرافيا در ميان مسلمانان دو مکتب علمي در اين زمينه شــکل گرفــت: مکتب عراقي و مکتب بلخي- استخري. سردمداران هر دو مکتب، جغرافــيدانان مسلمان ايراني ماننــد: ابن خردادبه، يعقوبي، ابن فقيه همداني، ابوزيد بلخي و ابو ابراهيم استخري بودند. ساير قلمزنان اين دو مـکتب از ميان عربها همچون: قدامه بن جعفر، مسعود، مقدسي، ابن حوقل و ياقـوت حموي از جمله کساني بـودند که از آبشخور دانش جغرافيايي ايراني سيراب شده بودند. همه اين انديشمندان خدماتي انکارناپذير به دانش جغرافيا داشتند که اين مقاله به گوشه اي اندک از آن اشاره دارد.

 نسخه قابل چاپ