بانک مقالات جغرافیا

پيش بيني فرآيندهاي آب و هوايي ابزار مناسبي در اختيار مديران حوزه هاي مختلف قرار مي دهد تا با در نظر گرفتن اين پيش بيني ها، سياست هاي آينده را در جهت بهينه نمودن صرف هزينه ها و امكانات بهره وري حداكثر طرح ريزي كنند. هدف از اين تحقيق بررسي ارتباط الگوهاي سينوپتيكي بزرگ مقياس اقليمي با بارش محدوده خراسان بزرگ مي باشد. در اين مطالعه با استفاده از سيستم استنباط فازي- عصبي تطبيقي پيش بيني بارش در بازه زماني دسامبر تا مي (آذر تا ارديبهشت) در منطقه خراسان بزرگ شامل سه استان خراسان رضوي، خراسان شمالي و خراسان جنوبي ارايه شده است. در اين مطالعه، ابتدا ارتباط بين تغييرات الگوهاي سينوپتيكي شامل فشار سطح دريا، اختلاف فشارسطح دريا، دماي سطح دريا، اختلاف دماي سطح دريا و سطح 1000 ميلي باري، دماي سطح 850 هكتوپاسكال، ارتفاع معادل سطح 500 هكتوپاسكال و رطوبت نسبي سطح 300 هكتوپاسكال با بارش متوسط منطقه اي مورد بررسي قرار گرفته است. در انتخاب اين مناطق كه مجموعه اي از نقاط در خليج فارس و درياي عمان، درياي سياه، درياي خزر، درياي مديترانه، درياي شمال، درياي آدرياتيك، درياي سرخ، خليج عدن، اقيانوس اطلس، اقيانوس هند و سيبري را شامل مي شوند، تاثيرپذيري بارندگي منطقه شمال شرق ايران از الگوهاي سينوپتيكي در مناطق فوق مورد توجه قرار گرفته است. سپس، مدل سيستم استنباط فازي عصبي تطبيقي در دوره 1993-1970 آموزش داده شده است و در پايان، پيش بيني بارش در دوره 2002-1993 انجام شده است. نتايج نشان مي دهد سيستم استنباط فازي-عصبي تطبيقي در 70 درصد سال ها مي تواند بارش را با دقت قابل قبولي پيش بيني كند.