بانک مقالات جغرافیا

امروزه استفاده از شاخص هاي اقليمي براي ارايه گروه بندي هاي مستدل نواحي كشت محصولات كشاورزي مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. بر اين اساس، در ناحيه بندي مناطق كشت انگور نيز عوامل آب و هوايي، به ويژه در كيفيت محصول ثابت شده است. هر چند كه تاكيدات در اين زمينه عمدتا مبتني بر شاخص حرارتي بوده است ولي اصولا استفاده از روش هاي تك پارامتري كفايت لازم را براي ناحيه بندي ندارد. بر اين مبنا از مقادير ماهانه دماي حداقل، دماي حداكثر، مقدار بارش، درصد رطوبت نسبي،‌ ميانگين سرعت باد، تعداد ساعات آفتابي، و همچنين مقادير تبخير و تعرق پتانسيل پنمن در 45 ايستگاه هواشناسي كشور طي ماه هاي ژانويه تا سپتامبر از 1985-2005 كه مطابق با سايت مركز آمار ايران نواحي كشت انگور بودند مقادير 3 شاخص حرارت خورشيدني هاگلين، خنكي شبانه، خشكي (تراز آبي ريو) محاسبه شد. شاخص هاي مذكور تنوع اقليم كشت انگور را در ايران نشان داد. آنگاه 16 گروه اقليمي نواحي كشت انگور مطابق با روش تونيتو و كاربونئو (2004) به تفكيك مشخص شدند و سپس مشخصات آنها مورد بررسي قرار گرفت. در اين گروه بندي، مناطق مركزي و شرق ايران در گروه مناطق خيلي گرم با هواي گرم شبانه و نيز با خشكي خيلي زياد قرار گرفت، در صورتي كه ساير مناطق كشور داراي تنوع اقليمي بود. با تكيه بر الگوهاي ارايه شده در پژوهش حاضر، مي توان مناطق جديد با پتانسيل رشد انگور را همراه با در نظرگرفتن كيفيت محصول شناسايي كرد و با استفاده از گونه هاي كشت شده در نواحي مختلف اقليمي، حداكثر موفقيت را در كشت محصول در مناطق جديد به دست آورد.

 نسخه قابل چاپ