بانک مقالات جغرافیا

بروز پديده زمين لغزش مي تواند ناشي از عوامل متعدد زمين شناسي، ژئومورفولوژيكي، هيدرولوژيكي، بيولوژيكي و انساني باشد. با وجود اين، نقش اساسي در شروع زمين لغزش را عمدتا عاملي ماشه اي ايفا مي كند. بارندگي، به عنوان متداول ترين عامل ماشه اي وقوع زمين لغزش ها شناخته شده است. از اين رو، مهمترين بخش در مدل سازي تجربي، آماري و يا فيزيكي زمين لغزش، بخش هيدرولوژيكي آن خواهد بود. در پژوهش حاضر كوشش شده است با بررسي پژوهش هاي صورت گرفته (كتاب ها و مقالات پراستناد از پژوهشگران شناخته شده در زمينه مدل سازي هيدرولوژيكي زمين لغزش)، در بازه زماني 1975 (معرفي مفهومي به نام آستانه بارندگي براي شروع زمين لغزش به وسيله كمبل) تا 2008 ميلادي (ارايه مدل فيزيكي HSB-SM از سوي طالبي و همكاران)، مفاهيم به كار رفته در اين پژوهش ها معرفي و دستاوردهاي حاصل از آنها بررسي شود. اغلب مدل هاي فيزيكي، مقدار بارندگي مورد نياز براي وقوع زمين لغزش را به صورت ديناميك (در هر لحظه از رخداد بارندگي) برآورد مي كنند، اما محدوديت بزرگ مدل هاي فيزيكي (به خصوص در كشورهايي مانند ايران) نياز آنها به اطلاعات مفصل و دقيق از خصوصيات خاك، هيدرولوژي و مورفولوژي دامنه است، كه البته جمع آوري آنها معمولا دشوار و پرهزينه است. بنابراين با توجه به در دسترس بودن داده هاي بارندگي در اغلب مناطق كشور، پيشنهاد مي شود براي تعيين آستانه بارندگي وقوع لغزش در مناطق مستعد كشور، مدل هاي تجربي ـ آماري در نظر گرفته شود و براي هر منطقه رابطه قابل اطميناني بين خصوصيات بارش و وقوع زمين لغزش ارايه گردد. ورودي اين مدل ها اغلب داده هاي بارندگي در پايه هاي زماني مختلف است كه باعث سهولت استفاده از آنها مي گردد. از طرفي با توجه به تحقيقات انجام شده در نقاط مختلف جهان و نمونه اي در ايران (به وسيله نگارندگان)، نتايج اين مدل ها از دقت مناسبي برخوردار است.

 نسخه قابل چاپ