بانک مقالات جغرافیا

عوامل طبيعي همواره در طول تاريخ و در نقاط مختلف جهان خطرهايي را به محيط هاي مصنوع و طبيعي تحميل مي كنند. بروز رخدادهاي بحراني طبيعي از جمله زلزله، سيل، طوفان، ريزش و لغزش زمين، موجب بروز خسارت هاي جاني و مالي زيادي مي گردد. ناحيه غرب فارس واقع در منطقه زاگرس در كشور، از جمله مناطقي است كه به دليل ويژگي هاي طبيعي و جغرافيايي همچون ساختار خاص زمين شناسي و قرارگيري روي كمربند زلزله با گسل هاي فعال و اصلي، ويژگي كوهستاني با وضعيت اقليمي متغير و وجود رودخانه هاي سيلابي متعدد، و نظاير اينها داراي پتانسيل بالايي در بروز مخاطرات طبيعي به ويژه زلزله، سيل، رانش و لغزش زمين است. در اين مطالعه سعي گرديد با استفاده از داده هاي حاصل از مدل سازي معيارها و لايه هاي موثر محيطي با روش فرايند تحليل سلسله مراتبي (AHP) و طبقه بندي با روش فازي با كمك قابليت هاي مدل سازي و تحليل هاي فضايي بالاي سامانه اطلاعات جغرافيايي (GIS) ميزان آسيب پذيري محيطي ناحيه مورد توجه قرار گيرد و پهنه بندي گردد. بنابر نتايج محاسبات انجام شده در فرايند تحقيق و ويژگي هاي محيط طبيعي و انساني ناحيه، زمين لرزه، سيلاب و حركات دامنه اي به ترتيب بالاترين ميزان خطر و آسيب پذيري را دارند. به علاوه، بر پايه نتايج مدل سازي و پهنه بندي خطر در ناحيه غرب فارس بيش از 34 درصد محدوده ناحيه مطالعاتي با ويژگي آسيب پذيري نسبتا بالا تا بسيار بالا مشخص مي شوند كه به طور عمده مناطق كوهستاني و دامنه هاي آنها را در بخش هاي شمال شرق، شرق، محدوده كوه دراء و محور مركزي ناحيه در برمي گيرد، به طوري كه در مناطق مذكور، تمركز عوامل مختلف مخاطرات، شرايط پرخطري را فراهم مي سازد. دشت هاي مسطح و كم عارضه ناحيه ميزان آسيب پذيري پاييني دارند.

 نسخه قابل چاپ