بانک مقالات جغرافیا

مفهوم حکمروايي محلي کمتر از يک دهه است که در پژوهش هاي مديريت محلي با الهام از اصول حکمروايي خوب وارد شده است، اما کارکرد آن در بهره برداري بهينه از منابع موجود با رويکرد اثربخشي، شفافيت و پاسخگويي حکومت هاي محلي، برابري در ارايه خدمات و جلب مشارکت همه کنشگران عرصه مديريت محلي باعث شده است تا به سرعت به عنوان مبناي ارزيابي حکومت هاي محلي مورد توجه قرار گيرد. مطالعه حاضر با هدف سنجش و تحليل حکمروايي روستايي و بررسي عوامل موثر بر آن در حکومت هاي محلي شهرستان قزوين به اجرا درآمد. رويکرد تحقيق پيمايشي ـ دلفي است. حجم جامعه آماري شامل کليه بخشداران شهرستان، مديران 60 مديريت محلي (60 دهيار و 60 عضو شوراي اسلامي روستايي) و 357 سرپرست خانوار روستاهاي ذي ربط است، که با استفاده از روش  نمونه  گيري طبقه بندي انتخاب شدند. در رويکرد دلفي حجم جامعه آماري شامل 28 نفر از صاحبنظران ذي ربط است که به صورت تصادفي انتخاب شدند و داده هاي مورد نياز با استفاده از پرسشنامه گرد آوري شد. به منظور تحليل سطح حکمروايي روستايي از روش شاخص سازي پارامتري و به منظور رتبه بندي حکومت هاي محلي مورد مطالعه از تکنيک «شباهت به گزينه ايده آل» (TOPSIS) و بالاخره براي بررسي عوامل موثر بر حکمروايي روستايي از تحليل رگرسيون چندمتغيره استفاده شد. نتايج نشان مي دهد که ميانگين نمايه حکمروايي روستايي در حکومت هاي محلي (دهياري ها و شوراهاي اسلامي) مورد مطالعه 51.06 درصد و در سطح ابعاد چهارگانه «عملکردي» 49.2، «برابري» 54.7، «مشارکتي» 52.4 و «پاسخگويي» 50.1 درصد است. اين نمايه در 50 درصد از حکومت هاي محلي در وضعيت نامناسب، در 40 درصد در وضعيت متوسط است، و تنها 10 درصد حکومت هاي محلي داراي حکمروايي روستايي مناسبي هستند. همچنين بررسي نتايج تحليل رگرسيون حاکي از آن است که متغيرهاي «مساحت» و «جمعيت روستا»، «رضايت شغلي»، «سطح تحصيلات» و «سبک مديريت دهيار»، «ضريب انسجام اجتماعي روستاييان»، «تعامل دهياري با دهياري هاي همجوار»، «تجربه دهيار» و «متغير استقرار و تجهيز دهياري» به ترتيب مهم ترين متغيرهاي موثر بر حکمروايي روستايي در حکومت هاي محلي مورد مطالعه به شمار مي آيند.

 نسخه قابل چاپ