بانک مقالات جغرافیا

امروزه ساكنان نواحي شهري براي فرار از انواع آلودگي هاي زيست محيطي كه آنها را تهديد مي كند، مي كوشند تا پاره اي از وقت خود را در نواحي آرام و بكر و دست نخورده طبيعي سپري كنند. بنابراين گردشگري در شكل خانه هاي دوم روستايي از پديده هايي است كه در دهه هاي اخير، نواحي روستايي و به ويژه روستاهاي ييلاقي غرب شهر مشهد را تحت تاثير قرار داده است. هدف از اين تحقيق بررسي روند پيدايش و شناسايي عوامل موثر در شكل گيري خانه هاي دوم پيرامون كلان شهر مشهد بوده است. روش تحقيق در اين مطالعه توصيفي ـ تحليلي است كه براي گرد آوري اطلاعات از روش هاي ميداني (پرسشنامه) كمك گرفته شده و بر اساس آن علاوه بر شوراها و دهياران 24 روستا از 238 خانوار نمونه پرسشگري به عمل آمده است. نتايج نشان مي دهد كه ظهور خانه هاي دوم در نواحي روستايي مورد مطالعه به دهه هاي 70 و 80 برمي گردد، به نحوي كه در دهه 1380 روند فزاينده اي به خود گرفته است، و رابطه معناداري بين عوامل طبيعي و انساني در شكل گيري اين خانه ها وجود نداشته است بلكه ضريب همبستگي بين تعداد خانه ها و مالكان غيربومي در روستاها به حداكثر خود يعني 0.944 نزديك مي شود، كه نشان از وجود انگيزه هاي اقتصادي و اجتماعي ديگري در زمينه حضور مالكان غيربومي در منطقه دارد. با توجه به يافته هاي پژوهش، پيشنهاد مي شود كه به شناسايي پيامدها و تاثيرات احتمالي پيدايش خانه هاي دوم در نواحي روستايي اقدام گردد.

 نسخه قابل چاپ