بانک مقالات جغرافیا

قرن ها است که مردم به دنبال زندگي خوب بوده اند و انسان ها پيوسته براي بهبود شرايط زيست خود، کوشيده اند تا از استعدادها و توانمندي هاي محيط زندگي خود، به بيشترين ميزان و بهترين نحو بهره برداري کنند. در اين ميان همواره مساله اصلي اين بوده است که: زندگي مطلوب چيست؟ تعاريف و شاخص هاي گوناگوني -اعم از عيني و ذهني- در مورد کيفيت زندگي مطرح شده اند، که همين خود ارايه تعريف واحد و مورد پذيرش وفاق جهاني را در شناسايي شاخص هاي مناسب و اندازه گيري آنها با مشکل روبه رو ساخته است.
در اين مقاله سعي شده است که به اين پرسش اصلي پاسخ داده شود که ويژگي هاي کيفيت زندگي از ديدگاه جامعه نمونه کدام اند، تا از اين طريق ابعاد و شاخص هاي کيفيت زندگي تعريف شود و در نهايت مدل مفهومي مناسبي براي تعيين شاخص ها و سنجش کيفيت زندگي در مناطق روستايي ارايه گردد. روش پژوهش در تحقيق حاضر، توصيفي - پيمايشي و مبتني بر تکميل پرسشنامه است. داده هاي تحقيق از 10 روستاي دهستان خاوه شمالي (تمامي روستاهاي داراي بالاتر از 20 خانوار انتخاب شده اند) به دست آمده، و سپس از طريق تکميل پرسشنامه نزد 150 نفر از سرپرستان خانوارها -که از طريق فرمول کوکران محاسبه شدند- به وسيله نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. يافته ها نشان مي دهند که بر اساس ديدگاه هاي جامعه نمونه، کيفيت آموزش، کيفيت محيط مسکوني، کيفيت محيط فيزيکي، و نيز کيفيت درآمد و اشتغال پايين تر از حد متوسط ارزيابي شده اند. کيفيت سلامت و امنيت و کيفيت کالبدي جامعه نمونه در حد متوسط ارزيابي شده است؛ و در مجموع از نظر ابعاد کيفيت زندگي دهستان خاوه شمالي، روستاها در دو طبقه قرار مي گيرند، که در طبقه يک روستاهاي کفراج، سراب غضنفر و ايرانشاهي با بالاترين سطح کيفيت زندگي و رضايتمندي جاي دارند؛ و در طبقه دو روستاهاي کرم اللهي، شترخفت، عزيزآباد، سرخانجوب عليا، زليوار، گاوبازه، و نورمحمد زمانه با پايين ترين سطح کيفيت زندگي و رضايتمندي قرار مي گيرند.

 نسخه قابل چاپ