بانک مقالات جغرافیا

در اين پژوهش به سنجش درجه آسايش و امنيت در نواحي شهر يزد و تحليل اکولوژيکي آن پرداخته شده است. محدوده جغرافيايي پژوهش شهر يزد است و جامعه آماري آن مجرمان و دربنداني که به علت بروز ناهنجاري ها، آسيب هاي اجتماعي و جرم و جنايت در سال 1386 در زندان يزد بوده اند. جمعيت نمونه اين پژوهش متشکل از 127 نفر از اين مجرمان است. شاخص هاي مورد بررسي، انواع جرايم ارتکابي اند. گردآوري اطلاعات پرسشنامه و بررسي آن از طريق نرم افزار SPSS صورت گرفته است. نتايج بررسي نشان مي دهد که 66.4 درصد از مجرمان اهل يزد هستند و 33.6 درصد آنها را ساکنان غيريزدي اين شهر تشکيل مي دهند. بيشتر جرايم در سنين 34-25 سالگي و سپس 44-35 سالگي صورت گرفته است که عمدتا سنين کار و فعاليت اقتصادي به شمار مي آيند. اغلب جرايم را شاغلان آزاد و سپس بيکاران مرتکب شده اند، و کمترين ميزان جرايم را قشر کشاورزان، اغلب مجرمان از گروه هاي پايين درآمدي و اقشار فقير بوده اند. مهم ترين عامل موثر در بزهکاري و ارتکاب جرم، بيکاري (39.9 درصد) و سپس معاشرت با افراد ناباب (34.6 درصد) بوده است. در ميان انواع جرايم، قاچاق (38 درصد)، سرقت (20 درصد) و رابطه نامشروع (15 درصد) از مهم ترين و رايج ترين جرم ها بوده اند. با توجه به بررسي ها، محله مهدي آباد با 13.4 درصد ناامن ترين و جرم خيزترين محله، و بيشترين جرم آنها قاچاق بوده است که در بين زندانيان زن مشاهده مي شود. البته اکثر اين افراد غيريزدي هستند. محله هاي اکرم آباد، چهارمنار، کوچه بيوک، خرمشاد يعقوبي و ملاباشي با کمتر از 0.8 درصد جرم در زمره امن ترين محله ها، يا محله هايي با درجه پايين جرم و ناهجاري اجتماعي قرار مي گيرند. نتايج بررسي فرضيه ها نشان از آن دارد که شهر يزد را مي توان در سه سطح امنيتي و آسايشي -يعني مناسب، نيمه مناسب و داراي درجه پايين امنيت- تقسيم بندي کرد.

 نسخه قابل چاپ