بانک مقالات جغرافیا

هدف اين مقاله بررسي و تحليل فضايي شاخص هاي رشد هوشمند شهري و عوامل موثر بر آن از طريق 75 شاخص مختلف (اجتماعي - اقتصادي، کالبدي و کاربري اراضي، زيست محيطي و دسترسي و ارتباطات) است. روش پژوهش تحليلي و همبستگي است. براي تجزيه و تحليل داده ها از مدل هاي کمي برنامه ريزي، از جمله تصميم گيري هاي چندمعياره تاپسيس، آنتروپي، ضريب پراکندگي، تحليل خوشه اي و تحليل رگرسيون استفاده شده است. بر اساس بررسي هاي صورت گرفته از بين 14 منطقه شهرداري اصفهان، منطقه 8 در شاخص اجتماعي - اقتصادي، منطقه 5 در شاخص کالبدي و کاربري اراضي، منطقه 2 در شاخص زيست محيطي و منطقه 3 در شاخص دسترسي و ارتباطات، رتبه اول را به خود اختصاص داده اند. در شاخص تلفيقي رشد هوشمند شهري، منطقه 5 شهرداري بهترين حالت و منطقه 14 بدترين وضعيت را داشته است. استفاده از ضريب پراکندگي نشان مي دهد در بين شاخص هاي مختلف، بيشترين ميزان نابرابري در شاخص هاي کاربري اراضي و کالبدي و کمترين ميزان نابرابري در شاخص هاي اجتماعي - اقتصادي بوده است. برابر آزمون آماري انجام گرفته بين شاخص هاي کالبدي و کاربري اراضي با شاخص هاي تلفيقي رشد هوشمند، همبستگي معنادار وجود دارد. نتايج حاصل از تحليل «رگرسيون توام» نشان مي دهد از بين شاخص هاي چهارگانه، شاخص هاي کاربري اراضي و (دسترسي و ارتباطات) بيشترين سطح معناداري در تبيين و پيش بيني رشد هوشمند شهري را دارند.

 نسخه قابل چاپ