بانک مقالات جغرافیا

برنامه ريزي کاربري اراضي شهري، هسته اصلي نظام برنامه ريزي شهري است. هدف از برنامه ريزي کاربري اراضي، پيشنهاد آرايش فضايي و نظم مکاني مناسب براي کاربري ها و فعاليت هاي شهري، به وي‍ژه در شهرهايي است که کاربري ها ترکيب و تنوع زيادي دارند. دستيابي به اين هدف، نيازمند درک چگونگي تخصيص فضا و توزيع زمين ميان کاربري ها است که با روش هاي ارزيابي کمي و کيفي کاربري ها امکان پذير است. ناحيه يک شهر گرگان، يکي از نواحي خاص شهري است که تنوع و ترکيب چشمگيري از کاربري ها را در محدوده خود فراهم آورده است. اين کاربري ها در وضع موجود از نظر نظام توزيع و الگوي همجواري، هماهنگي چنداني با معيارهاي برنامه ريزي شهري ندارد و کيفيت زندگي شهري در سطح ناحيه را تحت تاثير قرار داده است. اين مقاله با تکيه بر روش توصيفي تحليلي و با استفاده از روش هاي ارزيابي کمي و کيفي، يعني استاندارد سرانه ها، روش نزديکترين مجاورت RN، ماتريس سازگاري و امتيازدهي بر پايه روش موقعيت يابي مکاني به تحليل نظام توزيع و الگوي همجواري کاربري ها مي پردازد. نتايج حاصل از اين پژوهش، بيانگر کمبود سرانه کاربري هاي خدمات رسان، وجود ناسازگاري به ويژه در همجواري با کاربري هاي مسکوني و آموزشي و بي نظمي در الگوي توزيع کاربري ها در سطح ناحيه است.