بانک مقالات جغرافیا

به دنبال گسترش شهرنشيني در جهان و ايران و حاد شدن مسائل آن بازنگري در رويکردهاي برنامه ريزي و طراحي شهري به ضرورتي گريزناپذير در کشور بدل شده است. ساخت شهرهاي جديد براي حرکتي اساسي در نظام شهرنشيني کشور، از دهه 1360 به عنوان راه حلي اساسي آغاز شد که اکنون نيز ادامه دارد. اکنون، پس از گذشت بيش از يک دهه از فعاليت اين شهرها، بررسي دلايل رشد و جمعيت پذيري برخي از اين شهرها نسبت به ديگر شهرها لازم به نظر مي رسد. براي اين منظور شهر جديد انديشه، به عنوان پر جمعيت ترين شهر از مجموعه شهرهاي جديد اطراف تهران را مورد بررسي قرار داديم. در اين پژوهش از داده هاي مرکز آمار ايران و تکميل پرسش نامه و مشاهده ميداني استفاده شده که روش هاي مناسبي براي بررسي موضوع ذکر شده است. براي تجزيه و تحليل داده ها نيز از نرم افزار (SPSS) استفاده شده است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد، ميزان فاصله از کلان شهر تهران و تفاوت قيمت زمين و مسکن ميان تهران و شهر جديد انديشه از مهم ترين عوامل موثر در جذب جمعيت به اين شهر جديد بوده است. شهرهاي جديد تهران در دسته شهرهاي جديد اقماري هستند و هدف از ساخت اين نوع شهرها، عرضه مسکن ارزان قيمت، همراه با خودکفايي شغلي و خدماتي است، به گونه اي که رفت و آمد روزانه به مادرشهر را تشويق نکند، اما از آن جاکه شهرهاي جديد تهران، در زمينه خودکفايي شغلي و خدماتي استقلال کافي را ندارند و همواره براي بازارکار و تامين نيازهاي ساکنان به کلان شهر تهران وابسته هستند، بنابراين شهر جديد انديشه که در سمت و سو توسعه تهران و در فاصله کمتري از کلان شهر قرار دارد، از رشد جمعيتي بيشتري برخوردار بوده است.