بانک مقالات جغرافیا

مجموعه پلوتونيک قروه در جنوب قروه، 80 کيلومتري شمال غرب همدان، در مختصات جغرافيايي 47^o42’ تا 48^o طول شرقي و 34^o50’ تا 35^o10’ عرض شمالي قرار دارد. اين مجموعه در پهنه سنندج- سيرجان جايگزين شده است. نفوذي هاي مافيک و فلسيک در اين مجموعه شناسايي شده است و اين مقاله بر بررسي هاي ژئوشيميايي سه واحد اصلي گرانوديوريت، گرانيت و ديوريت گابروئي متمرکز است. اين واحدها بر اساس مشاهدات صحرايي، ويژگي هاي کاني شناسي و ژئوشيميايي تفکيک شده اند. ديوريت ها به سبب محتوي سيليس شان (48 تا 54 درصد) و نيز فراواني کم عناصر ناسازگارشان Ba)، Nb و  (La نسبت به گوشته غني شده، مشخص مي شوند، ليکن مقادير اين عناصر با فراواني آنها در پوسته مياني شبيه است. افزون بر اين، آنها از نسبت Al₂O₃/(MgO+FeO^t)=1.54-0.98 و نسبت مولي CaO/(MgO+FeO^t)=0.71-0.59 برخوردار هستند. بنابراين، احتمالا منشا ماگماي ديوريتي ذوب پوسته مافيک بوده است. شاخص هاي ژئوشيميايي و حجم زياد سنگ هاي گرانيتوئيدي (گرانوديوريت و گرانيت) با اين موضوع که آنها از طريق تفريق بلورين ماگماي والد بازالتي مشتق از گوشته توام با آلايش به وجود آمده باشند، سازگار نيست. سنگ هاي گرانوديوريتي و گرانيتي داراي مقادير متوسطي از نسبت موليAl₂O₃/(MgO+FeO^t)   CaO/(MgO+FeO^t) وهستند. اين مشخصه بر ذوب بخشي بدون آب متاگري واک ها، به عنوان منبع پروتوليت، براي اين گروه از سنگ ها (گرانوديوريتي –گرانيتي) دلالت دارد. بررسي داده هاي ژئوشيميايي عناصر REE، Y و Sr در واحدهاي اخير نشان مي دهند که پلاژيوکلاز و آمفيبول، بدون حضور گارنت، فازهاي اصلي تفريق يافته در طي جدايش مذاب هستند.

 نسخه قابل چاپ