بانک مقالات جغرافیا

«نوسان هاي شمالگان» الگوي تغيير دهنده و مسلط اقليمي در زمستان هاي نيمکره شمالي است. در اين تحقيق با استفاده از داده هاي مربوط به متغييرهاي اقليمي فصل زمستان و شاخص نوسانات فشار سطح دريا در شمالگان ارتباط پيوند از دور بين الگوي مذکور با سختي زمستان در تبريز بررسي شده است. براي اثبات اثر پيوند از دور بر سختي زمستان از ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. نتايج حاصل از محاسبه ضرايب همبستگي پيرسون نشان از وجود ارتباط پيوند از دور بين نوسانات شمالگان و سختي زمستان در تبريز است. پس از محاسبه «شاخص سختي زمستان» تبريز روند پولي نوميال تغييرات آن ترسيم شد که روندي رو به کاهش را از خود نشان مي دهد. روند نزولي شاخص مذکور مبين کاهش شدت و سختي زمستان هاي تبريز در سال هاي اخير و ملايم تر شدن اقليم زمستاني آن است. روند نزولي متغييرهاي اقليمي روزهاي برفي و روزهاي يخبندان و روند افزايشي درجه حرارت زمستاني تبريز نيز ديگر دلايل کاهش سختي زمستان در تبريز هستند. با توجه به ضرايب همبستگي معناداري که بين شاخص نوسانات شمالگان و متغييرهاي اقليمي دما، روزهاي برفي، روزهاي يخبندان و شاخص سختي زمستان محاسبه شده است، مي توان الگوي نوسانات شمالگان را عامل تعيين کننده سختي يا ملايمت زمستان هاي تبريز دانست.

 نسخه قابل چاپ