بانک مقالات جغرافیا

هدف اصلي استفاده از تراکم در برنامه ريزي هاي شهري، ايجاد مطلوبيت محيطي است؛ ضمن اينکه تراکمي در هر محيط مناسب است که در آن مطلوبيت محيطي نيز وجود داشته باشد. بنابر آنچه گفته شد هدف اين پژوهش، بررسي روشي براي برقراري توازن بين ميزان تراکم جمعيتي و مطلوبيت محيطي است. فرضيه تحقيق نيز اين است: با استفاده از مفهوم تراکم ادراکي مي توان شرايط دست يابي به اين توازن و تراکم مناسب هر محيط را فراهم کرد. شهرنشينان ميزان تراکم موجود در محيط را نه برمبناي تراکم هاي عددي واقعي آن محيط، بلکه بر اساس قضاوت ذهني ادراک مي کنند. اين ادراک و قضاوت ذهني آن ها به يک سري نشانه هاو عواملي وابسته است. در واقع با شناخت اين نشانه ها و اولويت بندي و طراحي در جهت کاهش آثار منفي آن ها و نيز ايجاد مطلوبيت محيطي، مي توان حتي تراکم هاي جمعيتي بالا را مطلوب کرد و از تاثيرات منفي آن ها کاست. در اين پژوهش پس از تحليل نحوه توزيع تراکم ها در شهر آمل - به عنوان شهري با الگوي توسعه متراکم - با استفاده از روش آنتروپي و انتخاب يک محله متراکم از اين شهر، ميزان تراکم از نظر ساکنان آن محله تحليل شده است. حدود 94 درصد پاسخ دهندگان تراکم بالا و بسيار بالايي را از محله ادراک کرده اند. همچنين در اين بررسي از پاسخ دهندگان درخواست شد نشانه هاي موثر را در چنين ادراکي از ميزان تراکم بيان کنند. پس از جمع بندي نشانه ها، به منظور شناخت ميزان اهميت هريک از آن ها و ضريب تاثيرگذاري شان (با توجه به ويژگي هاي محله) در ادراک مردم، از روش مقايسه هاي زوجي استفاده شده است. در پايان نيز براي دست يابي به توازن بين تراکم و مطلوبيت محيطي، پيشنهادهايي ارايه شده است.

 نسخه قابل چاپ