بانک مقالات جغرافیا

شوراهاي روستايي از نهادهاي محلي و مردمي هستند که با توجه به تمرکززدايي اداري واجرايي،مديريت امور روستايي را بر عهده گرفتند. به نظر مي رسد شوراهاي روستايي از توانايي لازم در مديريت روستايي برخوردار نيستند و بيشتر کارگزار نهادهاي دولتي هستند تا اينکه به صورت نهادهاي مستقل و مردمي عمل کنند. سوال اساسي تحقيق اين است: چرا شوراي روستاها، برخلاف انتظاراتي که از آن ها مي رود، در توسعه يافتگي روستاها نقش چنداني ايفا نمي کنند؟ به منظور پاسخ به اين سوال، متغيرهاي رضايت، آگاهي و اختيار اعضاي شوراي روستايي دو شهرستان خوي (از شهرستان هاي استان آذربايجان غربي) و نور (از شهرستان هاي استان مازندران) بررسي شده است. روش تحقيق، توصيفي تحليلي و ابزار گردآوري اطلاعات، پرسش نامه است. پس از اثبات رابطه معناداري بين متغيرها مشاهده مي شود که متغير رضايت از نقشي که شوراها بر عهده دارند بيشترين تاثير مستقيم را نسبت به متغيرهاي آگاهي و اختيار بر توسعه روستايي دارد و مي تواند به تنهايي 40 درصد از واريانس متغير توسعه روستايي را تبيين کند. متغير اختيار از طريق متغير واسط عملکرد شوراها نيز بيشترين تاثير غيرمستقيم را بر توسعه روستايي دارد. در مجموع، 68 درصد از شوراها اعلام کرده اند اختيارات آن ها محدود است و 57 درصد اظهار داشته اند به طور کامل از وظايف خود آگاهي ندارند و درنهايت 53 درصد بيان کرده اند از کار خود رضايت کامل ندارند. (اين متغيرها بر اساس شاخص سنجيده شده و تحليل علل آن در تحقيق تشريح شده است).

 نسخه قابل چاپ