بانک مقالات جغرافیا

يکي از مهم ترين متغيرهاي ورودي براي محاسبه ‏هاي بيلان آب و تهيه مدل هاي هيدرولوژيکي، توزيع مکاني بارش مي باشد؛ بنابراين، خطاي ناشي از آن، اثرهاي مستقيمي در برنامه ريزي منابع آب خواهد داشت. از طرفي ديگر، به دليل عدم پوشش کامل ايستگاه هاي اندازه گيري باران، برآورد بارش منطقه اي و يا تخمين بارش در منطقه ‏هاي ميان ايستگاه ها ضروري است. در اين مطالعه، دو روش کريجينگ (ساده و معمولي) و رگرسيون خطي بر پايه مدل ارتفاعي رقومي زمين را براي برآورد بارش سالانه، با استفاده از آمار بيست‏ ساله (1986-2005) داده هاي بارش در 23 ايستگاه باران سنجي در استان اصفهان، ارزيابي کرده ايم. بدين منظور، نخست به ‏ازاي هر مدل در روش کريجينگ، نيم پراش نگار آن را محاسبه کرديم، و با استفاده از تکنيک ارزيابي متقابل، خطاي نقشه ها را برآورد کرديم و از ‏ميان چهارده نقشه، يک نقشه را به عنوان نقشه بهينه برگزيديم، سپس داده هاي بارش و ارتفاع ايستگاه هاي مورد نظر را با استفاده از مدل رگرسيون خطي در محيط نرم افزار Curve Expert فراخواني کرديم و با شانزده مدل برازش داديم تا مدل بهينه مشخص شود؛ در نهايت، به منظور تعيين توزيع مکاني بارش و انجام ميان ‏يابي، مدلهاي برتر هر‏ دو روش را با يکديگر مقايسه کرديم. بررسي هاي صورت گرفته نشان مي‏دهند که تابع رگرسيوني کسينوسي براي ميان يابي بارش در استان اصفهان، مناسب است.

 نسخه قابل چاپ