بانک مقالات حسابداری و حسابرسی

سهامداران نهادي به دو گروه کوتاه مدت و بلندمدت دسته بندي مي شوند. سهامداران نهادي کوتاه مدت به دليل تمرکز افراطي و بيش از اندازه بر عايدات جاري مي توانند موجب ايجاد محرکهاي مختلف براي مديران شرکتها به منظور اجراي مديريت سود فزاينده درآمد براي بهتر نشان دادن وضعيت جاري گردند. در مقابل، سهامداران نهادي بلندمدت داراي افق بلندمدت سرمايه گذاري هستند و به ارزش ذاتي سهام در مقابل عايدات جاري توجه دارند، و به همين دليل، مانع اجراي مديريت سود فزاينده درآمد توسط مديران مي شوند.
هدف اين پژوهش ارايه شواهدي در مورد نقش هر دو گروه سهامداران نهادي در برابر مديريت سود فزاينده درآمد شرکتها در بورس اوراق بهادار تهران است. اين پژوهش در گسترده پژوهشهاي توصيفي پس رويدادي است. بررسي فرضيه هاي پژوهش به کمک تجزيه و تحليل رگرسيون و با استفاده از داده هاي تابلويي از طريق ترکيب داده هاي سري زماني و مقطعي و با استفاده از اطلاعات 165 شرکت در دوره زماني 1386-1382 (جمعا 825 سال-شرکت) انجام شده است. نتايج اين پژوهش مطابق با انتظارات اوليه است که نشان مي دهد سهامداران نهادي کوتاه مدت تاثيري مثبت و معنادار و سهامداران نهادي بلندمدت تاثيري منفي و معنادار بر مديريت سود فزآينده درآمد شرکتها دارند.

 نسخه قابل چاپ