بانک مقالات حسابداری و حسابرسی

تنوع روش هاي سرمايه گذاري و پيچيدگي تصميم گيري ها در دهه هاي اخير به شدت گسترش يافته است. اين رشد گسترده، نياز فزاينده اي به مدل هاي فراگير و يكپارچه ايجاد نموده است. براي پاسخگويي به اين نياز، مدل سازي مالي از پيوند رويكرد مالي و برنامه ريزي رياضي به وجود آمد. اين مدل از پيشرفت هاي برنامه ريزي رياضي و مباحث مالي به موازات هم استفاده نموده است. در مدل هاي بدره سهام، معيارهاي بازده و ريسك از مباحث مالي و روش هاي اندازه گيري و بهينه سازي از مباحث برنامه ريزي رياضي بر گرفته شده است. در اين مدل ها عموماً سهم هاي مختلف به نسبتي با يكديگر مخلوط مي شوند كه بدره سهام به ازاي بازده معين از كمترين ريسك برخوردار بوده، يا به ازاي ريسك معين از بيشترين بازده برخوردار باشد. در فضاي دو بعدي ريسك و بازده، بده هايي كه داراي اين ويژگي  هستند، در روي يك منحني به نام مرز كارا قرار مي گيرند. مقياس سنجش بهينگي بدره سهامي كه از طريق يك مدل بهينه سازي تشكيل مي شود، فاصله آن با مرز كارا و به عبارت بهتر قرار گرفتن آن در روي مرز كارا است. افزودن بر اين به دليل پويايي بازارهاي سرمايه، همواره فرآيندها و نيازهاي جديدي در رابطه با مدل هاي بدره سهام مورد شناسايي قرار مي گيرد. در مدلي كه در اين مقاله ارايه مي شود، سه نياز محوري «افق زماني سرمايه گذاري» «بي قاعدگي هاي بازار» و « نسبت هاي مالي به عنوان معيارهاي جديد در تشكيل سبد سهام مورد توجه قرار گرفته و از برنامه ريزي آرماني براي بهينه سازي استفاده شده است.

 نسخه قابل چاپ