بانک مقالات حسابداری و حسابرسی

مدل قيمت گذاري دارايي هاي سرمايه اي رابطه تعادلي بين ريسك و نرخ بازده مورد انتظار اوراق بهادار را بيان مي كند. اين مدل ادعا مي كند كه سرمايه گذاران تنها در قبال پذيرش ريسك سيستماتيك انتظار دريافت پاداش يا صرف را دارند. تحقيقات تجربي اخير اين مدل را با چالش هاي جدي مواجه ساخته است و به نظر مي رسد بتا به عنوان شاخص ريسك سيستماتيك توان تشريح رابطه بين ريسك و بازده را در دوره هاي بلند مدت از دست داده است. اين درحالي است كه متغيرهاي ديگري نظير رشد فروش و شاخص بحران مالي به عنوان جايگزين شاخص ريسك مطرح شده اند. شاخص هاي رشد فروش و شاخص بحران مالي از جمله شاخص هايي هستند كه توانايي ارزيابي قدرت بازپرداخت بدهي ها و قابليت سود آوري واحد تجاري را دارند. از اين رو اين تحقيق در نظر دارد تا با مرور ادبيات موجود و با استفاده از رگرسيون خطي ساده و چند متغيره با نمونه اي شامل 106 شركت طي دوره زماني 1383-1374 تاثير دو عامل رشد فروش و شاخص بحران مالي را درپيش بيني بازده سهام شرکت هاي بورس اوراق بهادار تهران مورد بررسي قرار دهد. با توجه به آزمون هاي رگرسيون خطي، نتايج تحقيق حاكي از آن است كه تركيب عوامل رشد فروش و شاخص بحران مالي فاقد قدرت توضيحي لازم در تشريح ميانگين بازدهي سهام شرکت هاي مورد مطالعه است.

 نسخه قابل چاپ