بانک مقالات علوم اجتماعی

در اين مقاله رابطه مرگ و مير با توسعه اقتصادي- اجتمايع استان هاي ايران، بر مبناي فرضيه "هر چه درجه توسعه يافتگي استان ها بيشتر، ميزان مرگ و مير آنها كمتر"، بررسي شده است. درباره مرگ و مير و ارتباط آن با توسعه در كشورهاي جهان سوّم دو ديدگاه متفاوت وجود دارد: گروهي بر اين عقيده اند كه در سالهاي پس از جنگ، كاهش مرگ و مير در كشورهاي در حال توسعه، مستقل از توسعه اقتصادي- اجتماعي و تنها در اثر ارتباط با كشورهاي پيشرفته صنعتي و وارد كردن تكنيك درمان و كنترل بيماري ها از اين كشورها بوده است. در مقابل گروه دوم كاهش مرگ و مير را در توسعه اقتصادي- اجتماعي جستجو مي كنند و بر اين عقيده اند كه در شرايط نامناسب بهداشتي و عدم تعادل و تناسب در توزيع امكانات اقتصادي و اجتماعي بايستي همچنان شاهد نابرابري در كاهش مرگ و مير و افزايش شاخص اميد زندگي در بدو تولد باشيم. يافته هاي اين بررسي ديدگاه هاي مربوط به گروه اوّل را با وضوح بيشتري مطرح و ديدگاه گروم دوم را تاييد مي‌كند. نتايج اين بررسي حاكي است كه رابطه اي مستقيم و معني دار بين اميد به زندگي در بدو تولد و توسعه در استان هاي ايران وجود دارد.

 نسخه قابل چاپ