بانک مقالات علوم اجتماعی

با اينكه ازدواج در ايران مبتني بر زودرسي و فراگيري در محدوده سني بوده ليكن طي شش سرشماري و آمارگيري به طور كلّي شاهد افت اين دو خصيصه هستيم. به طوري كه در سرشماري 1375 نزديك به 50 درصد مردان در سنين قانوني هنوز ازدواج نكرده و 40 درصد زنان نيز زندگي زناشويي را آغاز نكرده بوده اند. سن متوسط ازدواج نيز همزمان با اين تنزل ازدواج مردان و زنان رو به افزايش است، به طوري كه بر متوسط سن ازدواج مردان و زنان پس از انقلاب اسلامي به ترتيب 2 سال و 2.6 سال افزوده شده و در سرشماري 1375 اين سن متوسط براي مردان 25.6 سال و براي زنان 22.4 سال محاسبه گرديده است. اين ترقي سن متوسط ازدواج براي زنان مي‌تواند تعداد مواليد را كاهش دهد و از اين طريق به سياست جمعيتي دولت مبني بر كنترل باروري مدد رساند. طي سرشماريها مساله چند زني بارز گرديد امّا در آخرين سرشماري تنزل سريع آن مشاهده شد. بر اساس داده هاي سرشماري چنين استنباط مي‌شود كه ترقي ميزان سواد و تحصيلات بر بالا رفتن سن ازدواج مردان و زنان موثر است.

 نسخه قابل چاپ