پاسخ به:بانک مقالات علوم اجتماعی
سه شنبه 26 اردیبهشت 1391 8:54 AM
4 : نامه علوم اجتماعي پاييز و زمستان 1380; 9(پياپي 18):89-132. |
هم پژوهي و هم نويسي در ايران |
صديق سروستاني رحمت اله* |
* دانشكده علوم اجتماعي، دانشگاه تهران |
گسترش دامنه و پيچيدگي ابعاد و اجزاي حوزه هاي مختلف علم، فعاليت هاي مشترك انديشمندان و پژوهشگران و نياز به تجمع مهارت ها و تخصصهاي متنوع براي پاسخگويي به سوالهاي روز افزون، كاوش درباره مسائل جديد را اجتناب ناپذير ساخته و هم انديشي، هم پژوهي، هم نويسي و هم آفريني را ويژگي مهم و شاخص جامعه علمي كرده است. اعتقاد نظري و التزام عملي به تفوق عقلانيت و تعميم مسئوليت به مقبوليت آداب و هنجارهاي علمي چون كليت گرايي، مالكيت جمعي، بي طرفي و نقادي و شكوفايي استعدادهاي هميارانه در ساحت ارجمند علم مي انجامد. هم انديشي، هم پژوهي و هم نويسي انديشمندان و پژوهشگران به هم آفريني منتهي و توليد جمعي، ادب و اقتضاي فرآيند هاي بالنده معرفتي ميشود. نبود چنين وضعيتي اسباب دغدغه فكري و نگراني هوشياراني خواهد شد كه رشد و توسعه علم و معرفت را دليل پيش افتادگي برخي جوامع و علّت واماندگي كثيري ديگر مي دانند. پرسشي كه غالباً در اين گونه مواقع مطرح مي شود،اين است كه اگر رشد و توسعه دانش به رشد و توسعه پژوهش وابسته است و اگر چنين توسعه اي به همياري، هم پژوهي و هم گرايي انديشمندان و پژهشگران نياز دارد، چرا اين همه واگرايي؟ همين سؤال، پژوهشي را موجب شده كه در اين مقاله سعي كرده ايم پاسخي مناسب براي آن بيابيم. |
كليد واژه: |
نسخه قابل چاپ |