پاسخ به:بانک مقالات علوم اجتماعی
سه شنبه 26 اردیبهشت 1391 8:43 AM
| 6 : نامه علوم اجتماعي زمستان 1383; 11(4 (پیاپی 24)):133-160. |
| امنيت غذايي و دسترسي به آن در ايران |
| شكوري علي* |
| * دانشكده علوم اجتماعي دانشگاه تهران |
|
امنيت غذايي پيوسته بعنوان هدف اصلي سياست هاي توسعه و دسترسي به مقدار كافي مواد غذايي و سلامت تغذيه اي همواره بعنوان يكي از محورهاي اصلي توسعه و زير ساخت مهم پرورش نسل هاي آينده كشور در بعد از انقلاب مورد تاكيد بوده است. اين مقاله با بهره گيري از روش اسنادي به بررسي ها رابطه بين سياست هاي توسعه كشاورزي و امنيت غذايي بعد از انقلاب مي پردازد و در پي آن است تا ميزان موفقيت اين سياست ها را در ايجاد امنيت غذايي در سطح كلان و خرد دريابد. اين بررسي نشان مي دهد كه هر چند دولت در چارچوب سياست هاي توسعه روستايي و كشاورزي، اقدامات قابل توجهي را آغاز كرده و به ويژه اين سياست ها بويژه در سال هاي اخير در افزايش ميزان توليد بخش قابل توجهي از محصولات اساسي غذايي موثر بوده اند و حتي با اجراي طرح محوري گندم توانسته است به خودكفايي در اين محصول راهبردي در سال جاري (1383) برسد، ولي در فراهم كردن امكان دسترسي پايدار به امنيت غذايي براي تمام افراد جامعه چندان توفيقي حاصل نشده است. به عبارتي درحالي كه اين سياست ها تا حد زيادي سبب ارتقاي امنيت غذايي ملي شده اند، ولي به علت وجود نابرابرهاي پايدار درآمد و ثروت در توزيع و فراهم كردن بستر موثر و پايدار آن در سطح خرد (خانوار) موفق نبوده است. |
| كليد واژه: امنيت غذايي ، نابرابري، دسترسي به مواد غذايي و توسعه كشاورزي |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
