بانک مقالات علوم اجتماعی

اين کتاب به برسي آن زمينه هاي سياسي و اجتماعي مي پردازد که بين سال هاي 1979 تا 1986 در سه کشور ايران، نيکاراگوئه و فيليپين وقوع انقلاب را موجب شدند. به گفته نويسنده، اين اثر اولين مطالعه تطبيقي درباره انقلابات در اين سه کشور است. بر اين اساس عمده توجه نويسنده بر گروه هاي تاثير گذار اجتماعي در اين سه کشور از جمله دانشجويان، روحانيت، کارگران و سرمايه داران متمرکز مي شود، ضمن آن که تحليلي از ايدئولوژي هاي موثر و منافع کنشگران اجتماعي عمده عرضه مي شود. پارسا از اين رهگذر اساسا مي کوشد نظريه هاي رايج در مورد انقلاب اجتماعي را به چالش بکشد و يک مدل بديل در اين باره ارايه نمايد که در آن متغيرهاي ديدگاه هاي مختلف در ترکيب با هم مد نظر قرار مي گيرند.

 نسخه قابل چاپ