بانک مقالات علوم اجتماعی

جهاني شدن و ظهور اقتصاد دانش به همراه شرايط رقابتي، ‌پرسش از كيفيت آموزش عالي را برجسته كرده است. اين كار بدون اصلاح نهادها و كنش هاي نهادسازي امكان پذير نيست. «ديرآيندگان» توسعه، از جمله جامعه ايراني، با مساله دوگانه اي دست به گريبان هستند. از يك سو هنجاري هاي مشترك و اجماعيات بين المللي در تضمين كيفيت آموزش عالي پيش روي آنهاست و از سوي ديگر، پابند محدوديت ها و دشواري هاي خاصي هستند كه از پيچيدگي هاي ساختاري اين نوع جوامع ناشي مي شود. تحليل روابط ميان زمينه هاي فرهنگي و اجتماعي جوامع با مولفه هاي تضمين كيفيت آموزش عالي، با به دست دادن «نقشه اي شناختي»، امكان آن را فراهم مي آورد كه كنشگران در هر سه سطح جامعه، دانشگاه و دولت، با شناخت بيشتري بتوانند درباره ويژگي هاي الگوي مناسب ارزشيابي و اعتبارسنجي آموزش عالي و ملزومات سياستي، راهبردي و عملياتي مربوط به استقرار كيفيت، تصميم بگيرند و عمل كنند.

 نسخه قابل چاپ