بانک مقالات علوم اجتماعی

طي چند سال اخير، جمع ها يا كلاس هايي در سطح شهر تهران شكل گرفته كه در آن ها شيوه هاي نويني براي «چگونه بهتر زيستن»، آموزش داده مي شود. در اين جمع ها كه اساس شان بر پايه ديدگاه هاي گوناگوني از جمله روان شناسي و عرفان قرار گرفته است، افراد به دنبال آن هستند كه ضمن تجربه نوعي احساس معنوي و روحاني، چگونگي دست يابي به راه هاي خوشبختي، موفقيت و كمال را به صورت توامان تجربه كرده و در عين حال، به آرامش روحي برسند. پژوهش حاضر در پي آن بوده كه ويژگي ها و كاركردهاي كلي اين جمع ها براي افراد شركت كننده را مورد مطالعه قرار داده و مطابقت آموزه هاي آن ها را با رفتارهاي نوين ديني بررسي كند. مبناي نظري اين پژوهش بر اساس نظريه هاي مطرح جورج زيمل، ماكس وبر و توماس لاكمن در حوزه جامعه شناسي دين سازمان دهي گشته و پژوهش با استفاده از روش هاي كمي و كيفي انجام شده است. بر اساس يافته هاي اين پژوهش، در مطالعه دو نمونه از جمع هايي که در سطح شهر تهران با رويکردهاي روان شناسانه و عرفاني به فعاليت مشغولند، مي توان آموزه ها و آيين هاي آنها را در قالب «رفتارهاي نوين ديني» دسته بندي کرد.

 نسخه قابل چاپ