بانک مقالات علوم اجتماعی

در سه دهه گذشته پديده خودکشي موجب مرگ برخي زنان و جوانان در استان‏هاي غربي کشور (ايلام، لرستان و کرمانشاه) شده است. طبق آمارها خودکشي‏ يکي از مهمترين علل مرگ و مير در اين استانها شناخته شده است. پژوهش حاضر تحليلي بر شرايط رخداد خودکشي ها در جامعه روستايي استان لرستان (شهرستان‏هاي کوهدشت و پلدختر) طي سالهاي 1383 تا 1385 است. هدف خاص مقاله، بررسي اثرات باورهاي فرهنگي بر خودکشي در منطقه مورد مطالعه است. جامعه آماري تحقيق، 126 مورد اقدام به خودکشي در مناطق روستايي و محدوده زماني فوق انتخاب شده‏اند. در نمونه‏گيري با روش هدفمند با 50 نفر از اعضاي خانواده‏‏هاي قربانيان و 30 نفر اقدام کننده به خودکشي، يعني جمعا 80 نفر به عنوان نمونه آماري براي مصاحبه عميق (گروهي و متمرکز) انتخاب شده‏اند. يافته‏‏هاي مقاله نشان مي دهد، زنان و جوانان بيشترين قربانيان خودکشي بوده‏اند. باورهاي فرهنگي مردم منطقه از جمله مذموميت طلاق، نگرش نسبت به عشق قبل از ازدواج، انگ ها و برچسبهاي اجتماعي، فهم جنسيتي از کار و نگرش مردانه به تربيت خانوادگي به طور مستقيم و با واسطه با خودکشي ارتباط دارند.
استدلال محوري مقاله اينست که خودکشي از انگ هاي اجتماعي، ارزشها و هنجارهاي سنتي حاکم بر جامعه روستايي شامل ناموس پرستي، تعصب هاي فردي و باورهاي مربوط به مذموميت رابطه عشقي قبل از ازدواج تاثير محسوس مي پذيرد. الصاق برچسب هاي اجتماعي منفي بر افراد در فرايند روابط پيوسته اجتماعي عامل موثري براي گرايش افراد به خودکشي بوده است. تخطئه و تحريم روابط نسبتا آزادتر مرتبط با امر ازدواج و خانواده بيش از عوامل ديگر با خودکشي افراد در منطقه مورد مطالعه ارتباط داشته است.