بانک مقالات علوم اجتماعی

مقاله حاضر به بررسي رابطه بين «طرد اجتماعي» که مفهوم نسبتا جديدي در علوم اجتماعي است و آمادگي براي اعتياد مي پردازد. در اين مطالعه، مولفه هاي هفت گانه محروميت مادي، محروميت جنسيتي، عوامل مطرودساز پيشين، عوامل مطرودساز دوران گذار، فقدان مشارکت اجتماعي، فقدان حقوق اجتماعي و عدم ادغام هنجاري، به عنوان ابعاد اصلي طرد اجتماعي در نظر گرفته شده اند. براي سنجش متغير وابسته آمادگي براي اعتياد از مقياسِ بومي شده آي. ا. پي. اس. استفاده شده است. جمعيت تحقيق دانشجويان دختر دانشگاه هاي شهر تهران مي باشند که تعداد ??? نفر از آنان به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي به عنوان نمونه تحقيق انتخاب شده اند. اين مطالعه به دليل تمرکز بر اعتياد زنان، سعي داشته تا علاوه بر شناسايي علل عام آمادگي براي اعتياد، عوامل مرتبط با جنسيت و سن را نيز مدنظر قرار داده و از اين ديدگاه، مساله اعتياد زنان را به طور خاص پيگيري كند. يافته ها نشان مي دهد حدود 40 درصد از جمعيت مورد بررسي، آمادگي متوسط تا زياد براي اعتياد از خود نشان داده اند. در تحليل دو متغيره، از ابعاد هفت گانه طرد اجتماعي، شش بعد آن در جمعيت نمونه مورد بررسي با متغير وابسته آمادگي براي اعتياد رابطه معني دار و مثبت نشان داده اند. در تحليل چند متغيره، دو مولفه عوامل مطرودساز دوران گذار (از جواني به بزرگ سالي) و عدم ادغام هنجاري مولفه هايي بودند که با آمادگي براي اعتياد، رابطه قوي و مثبت داشته اند. هم چنين متغيرهاي ياد شده با واسطه متغير سبک رفتاري، با متغير وابسته مرتبط بودند.