بانک مقالات علوم اجتماعی

هدف اصلي اين مقاله بررسي تاثيرها و پيامدهاي اشاعه هيچ انگاري پسانوگرايي و نوليبراليستي بر توسعه نظريه اجتماعي در دهه هاي پاياني قرن بيستم است. فضاي فرهنگي حاكم بر اين جريان به گونه اي است كه گويي بازسازي نظريه اجتماعي، امري بي قاعده و بيهوده است. عوامل گوناگوني را كه مي تواند مباني و زمينه هاي اين طغيان ضد نظريه را تبيين كند، به طور مشروح در مقاله مطرح شده است. نكته محوري بحث حاضر اين است كه ضرورت جدي بازسازي نظريه اجتماعي، نياز مبرم به اجتناب از چشم اندازهاي مرزبندي شده فراتخصص گرايي رشته اي (ميراث سنت پوزيتيويسم)، و به جاي آن پيش گرفتن طرحي از جمع نگري و حدگرايي نظري (كليت نگري) دارد.

 نسخه قابل چاپ