بانک مقالات علوم اجتماعی

يكي از عوامل مهم و موثر بر كاركرد مطلوب هر نظام، اعم از انساني يا غير انساني، به شناسايي آسيب هاي آن ارتباط دارد. اين شناخت پايه اصلي تعديل يا اصلاح آسيب ها تلقي مي شود. بي توجهي به آسيب يك عنصر مشخص در هر نظام، نه تنها منجر به تشديد آن خواهد شد، بلكه بر اساس اصل ارتباط متقابل عناصر، به اختلال و ايجاد آسيب در ساير عناصر نظام خواهد انجاميد. اين موضوع مي تواند تا آن جا پيش رود كه آسيب هاي نظام متعدد و پيچيده شده، به نحوي كه گردش كار نظام با اختلال جدي مواجه شود و در نهايت كليت آن را از كار بياندازد. لذا آسيب شناسي نظام هاي اجتماعي، اعم از خرد و كلان، براي اصلاح و بهبود پويايي آن ها لازم و حايز اهميت است. در اين مقاله نويسندگان مي كوشند به شيوه اي تجربي، آسيب هاي نظام اجتماعي را به عنوان يك كل شناسايي كرده و با طرح نگرش مردم شهر اصفهان درباره شش موضوع قضايي- امنيتي، موقعيت روحانيت، مفاسد اقتصادي، دين گريزي يا روي آوري مردم به دين، ويژگي هاي مسوولان و مديران دولتي و اميد به آينده به آسيب شناسي نظام اجتماعي ايران پرداخته و راه كارهاي حل يا تعديل آن ها را از نگاه مردم در جامعه آماري مورد مطالعه مشخص كند. همچنين ميزان تاثير آسيب هاي اجتماعي فوق در ايجاد نگرش دين گريزي بين مردم مورد بررسي قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ