بانک مقالات علوم اجتماعی

نقطه عظميت اين مقاله تمايزگذاري ميان گفتمان و گفت و گو است. گفت و گو جنبه بين الاثنيني و گفتمان پارادايمي دارد و بيانگر الگو و منطق گفت و گو است. گفتمان صرفا با عناصر نحوي و لغوي تشکيل دهنده جمله سر و کار ندارد. بلکه فراتر از آن به عوامل بيرون از متن يعني بافت موقعيتي، فرهنگي و اجتماعي سر و کار دارد و به يک موضوع جامعه شناختي بدل مي شود. در اين مقاله به بيان (شانزده شاخص) دوازده شاخص مستقيم و چهار شاخص نا مستقيم کليدي در گفتمان گفت و گو پرداخته ايم. شاخصهاي مستقيم عبارتند از: نسبي انديشي، تکامل گرايي در برابر خود کامل بيني، برابري موقعيت، امنيت يکسان، يکساني فرقه ها يا فقدان مرزبندي، اهليت گفت و گو، فهم کلام، پيش داورانگي، نقد گفتار به جاي نقد صاحب گفتار، مستند گويي، منطقي بودن، اخلاقي بودن و شاخصهاي نامستقيم عبارتند از: عقلانيت، اومانيسم يا حرمت انسان، حقوق بشر، دموکراسي. هر چند برخي از اين شاخص ها ظاهرا مشابهت و تداخل دارند اما تفاوت هاي اندکي ميان آنها مي توان يافت.

 نسخه قابل چاپ