بانک مقالات علوم اجتماعی

فقر از ديرباز يکي از مسائل و مشکلات مهم براي دولت ها به ويژه برنامه ريزان بوده است که در اين ميان فقر در جوامع روستايي يکي از چالش هاي مهم به شمار مي رود. در سطح ملي کليه گروه ها و اقشاري را که نزديک خط فقر قرار دارند جزو گروه هاي فقير قلمداد مي کنند. از حيث تاريخي مطالعات علمي در باره فقر و مبارزه با آن، به اواخر قرن نوزدهم باز مي گردد که تحقيقات بوث در سال 1897 و روانتري در سال 1901 در انگلستان نقطه شروع براي اين نوع مطالعه است. در ايران براي نخستين بار، در اواسط دهه 1320 و با تأسيس وزارت کار در ايران مطالعاتي در زمينه فقر صورت گرفت.
در اين مقاله مفهوم فقر نسبي مدنظر مي باشد که از طريق آن درآمد افراد نسبت به يکديگر سنجيده مي شود و افرادي که درآمد کمتري دارند، نسبت به افراد با درآمد بالاتر فقير محسوب مي شوند و چگونگي توزيع جمعيتي آن در قالب خط فقر مورد بررسي قرار مي گيرد. جامعه آماري اين بررسي ساکنان روستاهاي تابعه شهرستان آزادشهر واقع در استان گلستان مي باشد. بر اساس نتايج به دست آمده از اين بررسي، در توزيع خانوارهاي مورد مطالعه بر اساس خط فقر 27.6 درصد اين خانوارها زير خط فقر قرار دارند. نتايج تحليل رگرسيون چند متغيره نشان مي دهد که از بين متغيرهاي مستقلي که در اين پژوهش به عنوان نشانگرهاي فقر در نظر گرفته شده اند، وسيله نقليه، مسکن، اشتغال، سطح زيرکشت، وابستگي به دولت، تقديرگرايي، دسترسي به رسانه ها، همدلي و سطح آرزوها ارتباط معني داري با متغير وابسته داشته اند و 48 درصد واريانس آن را تبيين مي نمايند.

 نسخه قابل چاپ