بانک مقالات علوم اجتماعی

الگوي کلي مهاجرت داخلي در کشورهاي موسوم به جهان سوم جابه جايي نيروي انساني از مناطق کمتر توسعه يافته به مناطق توسعه يافته تر است که مهاجرت روستاييان به شهرها نمود بارز آن است. زمينه اصلي اين مهاجرت گروهي که باعث تعميق شکاف توسعه بين مناطق مبدا و مقصد مي شود، تا حدود زيادي ناشي از وابستگي سياسي – اقتصادي مناطق کوچک تر و کمتر توسعه يافته به مناطق شهري، به ويژه مرکز استان ها، و از همه مهم تر مرکز کشور است که محروميت مبدا مهاجرت را بيشتر و پيچيده تر مي کند. چون مهاجرت اصولا فرايندي گزينشي است. بنابراين بيشتر نيروي انساني برتر – از لحاظ فکري و بدني – اقدام به کوچ مي کنند، که استان خوزستان هم از اين امر مستثني نيست. منتها به نظر مي رسد طي چند سال اخير موج مهاجرت افراد مجرب و آموزش ديده شديدتر شده است. در اين تحقيق کوشش شده است عواملي که ممکن است تمايل به برون کوچي اين نيروي انساني برتر را تقويت کرده و تمايل بالقوه آن ها را تبديل به تصميم گيري بالفعل کند مورد بررسي قرار گيرد.