بانک مقالات علوم اجتماعی

اين نوشتار تلاش مي کند با نقد قرائت/برداشت خطي «تکامل گرايانه» از تئوري دورکيم-که تمام تواريخ مختلف را در مقابل مسلط قرباني مي کند-ابتدا در سطح مفاهيم با طرح مفهوم گيدنزي تفسير مبتني بر گسست از دوران مدرن و عدم پذيرش رويکرد مبتني بر دوران گذار، با بر ساختن مفهوم شدت همبستگي مکانيکي، قايل به ديالکتيکي بين انواع همبستگي در دوران هاي مختلف تاريخي شود و ديدگاه تکامل گرايانه خطي را به چالش کشد. سپس در سطح تجربي، با تعريف عملياتي از مفهوم فوق و يا سود جستن از روش کمي و تکنيک پيمايش (پرسشنامه محقق ساخته)، در شهر تهران به آزمودن رابطه مفهوم شدت همبستگي مکانيکي و مفهوم صور نابهنجار پرداخته و با بررسي تاثير مفاهيم جزيي مندرج در مفهوم صور نابهنجار، (يعني آنومي، عدم هماهنگي و تقسيم کار اجباري) بر شدت همبستگي مکانيکي، بسياري از پديده هاي اجتماعي مدرن را که خوانش هاي پيشين، با استناد به تئوري دوران گذار، يا آن را استثنا تلقي مي کرده و يا قادر به توجيه آن نبودند، به مفهوم کشد.

 نسخه قابل چاپ