بانک مقالات علوم اجتماعی

گرايش جوانان تحصيل کرده دانشگاهي به جنبش هاي ديني جديد، در ايران امروز و با وجود حکومت ديني، پديده نويني است که در خور بررسي و مداقه علمي است. پژوهش حاضر به دنبال کشف ميزان گرايش دانشجويان به جنبش هاي ديني جديد بوده و درصدد است تا برخي همبسته هاي اجتماعي اين گرايش را نيز شناسايي و توصيف نمايد. تحقيق حاضر با استفاده از روش پيمايش انجام گرديده و براي گردآوري داده ها از پرسش نامه هاي خود – اجرا استفاده شده است. جمعيت آماري تحقيق 147189 نفر از دانشجويان دانشگاه هاي دولتي شهر تهران در سال 3186 بوده که با استفاده از شيوه نمونه گيري تصادفي دو مرحله اي و بر اساس فرمول نمونه گيري کوکران، حجم نمونه اي برابر با 400 نفر از آنان به عنوان پاسخ گويان تحقيق انتخاب شدند. نتايج تحقيق حاکي از آن است که 9.4 درصد از دانشجويان گرايش قوي نسبت به جنبش هاي ديني جديد داشته اند، در حالي که 41.7 درصد از آنها داراي گرايش ضعيف بوده اند. تحليل داده ها نشان مي دهد که بالاترين ميزان گرايش به جنبش هاي ديني جديد در بين دانشجوياني مشاهده شده است که هنوز ازدواج نکرده بودند، به طور نيمه وقت شاغل بوده اند، در رشته هاي هنر و علوم انساني تحصيل مي کرده اند، جزو اقوام لر و ترک و کرد بوده اند، و والدين آنها به طبقات اجتماعي بالاتر متعلق بوده اند. همچنين، گرچه دختران دانشجو در مقايسه با پسران، گرايش بيشتري به جنبش هاي ديني جديد داشته اند، اين تفاوت به لحاظ آماري معنادار نبوده است. در نهايت، نتايج آزون هاي همبستگي نشان مي دهند که ميزان گرايش به جنبش هاي ديني جديد رابطه معکوس و معنادار با ميزان دينداري و رابطه مستقيم و معنادار با ميزان گرايش به هويت قومي داشته است. يافته هاي تحقيق حاضر بر توجه بيشتر به پديده جنبش هاي ديني جديد و ابعاد آن در ايران، از سوي پژوهشگران و دانشگاهيان و نيز سياست گذاران اجرايي کشور دلالت مي نمايد.

 نسخه قابل چاپ