بانک مقالات علوم اجتماعی

داستان انسان شناسي

تقابل «خود» در برابر «ديگري» در بنيان انسان شناسي قرار دارد. تعاملي که ناشي از مبادي تاريخي انسان شناسي به عنوان رشته اي است که متعاقب تجربه استعماري و در نتيجه برخورد جوامع اروپايي با جوامع و مردمان «غريب» پديد آمد. در اين برخورد آن چه بيش و پيش از همه جلب نظر مي کرد تفاوت هاي «ديگران» بود و يکي ار چشم گيرترين اين تفاوت ها، تفاوت رفتارها و باورهاي ديني. مسيونرهاي ديني پابه پاي ماموران استعماري در مستعمرات وارد مي شدند و قابل تصور است که امور ديني بيش از امور ديگر مورد نظر ايشان قرار مي گرفت. نتيجه اين توجه، پديد آمدن گزارش هايي از دين آن مردمان بود. بعدها هم با شکل گيري انسان شناسي به عنوان يک رشته علمي اين توجه به دين هم چنان جزو علايق اصلي بسياري از انسان شناسان باقي ماند و رفته رفته ادبيات گسترده اي در اين باره پديد آمد ...

 نسخه قابل چاپ